Heb je dit jaar meegedaan aan deze actie en iemand een kadootje gegeven, dan zou het leuk zijn als je hieronder als reactie jouw ervaring deelt. Vond je het spannend? Hoe reageerde de ontvanger? Doe je volgend jaar weer mee?
Iets gegeven?
12-12/12:12 – VerrassingsActie
Geef en geniet
ik heb 12 witte rozen besteld en die ga ik straks weggeven
waterstraat in Doetinchem
Ik geef een zakje met chocolaatjes weg op mijn school. Het zal niet precies 12:12 worden, maar toch vind ik het gebaar heel mooi. Groetjes Celine (15)
Ik geef aanstaande woensdag 12-12-12 samen met mijn collega Rian Feuler een cadeautje aan de eerste gewaardeerde collega die wij tegenkomen om 12.12 uur 🙂
Wij geven aan de eerste persoon die we tegenkomen op 12 december om 12.12 een kado op de afdeling Communicatie van I-FourC.
Pingback: Maak de wereld mooier op 12-12-12
Pingback: Maak de wereld mooier op 12-12-12 « Just So You Know
Op 12 december 2011 was ik veel in overleg of onderweg daar naartoe.
Wetende dat mijn agenda die dag zo vol zou zijn, had ik deze keer ook niets voorbereid. Maar toen ik op enig moment in de trein zat en de conducteur om mijn vervoerbewijs vroeg, bood ik hem een pen aan met mijn bedrijfsnaam erop. Hoewel het een relatiegeschenk is, is het een hele stijlvolle pen en de de conducteur was er heel blij mee: hij gaf mij op dat moment twee een keer hand om mij te bedanken, en toen ik uitstapte nog een keer! 🙂
Als auteur van een boek en beheerder van een facebookfanpage over spontaniteit ben ik aangenaam verrast door deze actie en juich ik het van harte toe!
Monique Den Boer
Ik had 7 pakjes. Ik vond het achteraf een leerzame ervaring dat elk mens weer anders reageert op hetzelfde gebaar. 1 mevrouw werd zelfs een beetje boos want ze had haast. 1 meneer zei: nee dank u en liep snel door. Nu de 7 leuke: 1 oudere mevrouw vond het enig en zou aan haar kleindochter vragen op de pc te kijken. 1 meneen nam het pakje aan en zei tegen zijn vrouw: de Sinterklaas is nog niet over…! 1 mevr. stapte van haar fiets en daar 30 seconden later weer breed lachend op. 1 mevrouw snapte er helemaal niks van. Minstens 5x moest ik het wel uitleggen.. maar toen was ze wel blij. 1 allochtone mevrouw zei: Ik ben al 3 jaar in Nederland, maar ik heb nog nooit een kadootje gehad. 1 meneer uit de straat kende ik al vaag en had ik gelijk een leuk praatje mee. En er was nog een blije mevrouw. Gek he, dat het ook maar 1 pakje kan/zelfs hoort te zijn was nog niet bij me doorgedrongen.. Maar ik leerde er voor mezelf wel een wijze les uit. Als je buiten de gebaande paden wil treden, spontaan wilt zijn, moet je ook tegen een stootje kunnen. Anderen zitten niet altijd op de golflengte die je hoopt te vinden. Maar het belangrijkste is het te willen DOEN vanuit jezelf.
Het was leuk! Ik ging iemand interviewen. Ze vroeg me per mail een klein cadeautje mee te nemen en zou me de ochtend uitleggen hoe of wat. Tijdens de thee vertelde ze me dat we 12.12u naar buiten zouden gaan om….
Ik had een vierkant koord geknoopt op de lucet, rood met belletjes, en een kaart van Loesje erbij gedaan.
De mevrouw die ik van de fiets riep was verlegen, maar ook aangenaam verrast.
Alvast in de agenda voor 12-12-1212 12.12u; kadootje geven!
Vond het in eerste instantie heel spannend om te doen. Hoe gaat de ontvanger reageren? Rond 12.00 uur het centrum van Wijchen uitgelopen met twee cadeautjes. Eentje bedoeld voor iemand met kleinere kinderen en een cadeautje voor een volwassene. Net buiten centrum komt er een mevrouw aangelopen, zij is het, schoot door me heen. Ze reageerde heel positief, oh, maar ik heb geen cadeautje voor jou, als ik dat had geweten. Hoeft ook niet mevrouw, kijk op de website van 12121212. Kreeg een spontane knuffel, fantastisch toch!
Wat later een moeder met jong kind op de fiets aangesproken. Ook een verraste reactie.
Het geeft een zeer fijn gevoel om zomaar een onbekende een cadeautje te geven. Kreeg zin om meer cadeautjes weg te geven. Dus, de rest van de mensen die ik tegenkwam maar een super glimlach gegeven. Volgend jaar weer! Top initiatief Mienke!
Ik hoorde van de actie op radio 2 en vond het meteen een leuk idee. Vandaag een collega warm gemaakt en samen een cadeautje gekocht. Omdat ik onderweg was met de trein, had ik bedacht om mijn boekje aan de conducteur te geven. Ik heb er geen woorden aan gegeven, maar het cadeautje overhandigd met het kaartje van de actie erbij. “Kijk es aan”, zei hij met een blij verbaasd gezicht.
Ik vond het superleuk en spannend om te doen en doe volgend jaar weer mee. Ik hoop dan meer mensen warm te laten worden voor deze actie, in de hoop op heel veel meer deelnemers!!
Vandaag om 11.00u op facebook over de actie gelezen. Nienke had een bericht gepost dat ze het al had gedaan omdat ze om 12.12u niet kon. Ik dacht ‘ wat leuk, ik doe ook mee’. Ik moest naar Oss rond dat tijdstip, dus dan kon ik wel even bij een tankstation stoppen om iets te kopen. Uiteindelijk was ik nog te laat in Oss, maar ben nog wel gestopt bij een tankstation en heb een doosje bonbons gekocht wat ik uiteindelijk even na enen aan een echtpaar heb gegeven die ik langs de weg zag lopen. Ik stopte de auto en opende mijn raam om de bon bons te overhandigen. Daarbij heel kort even uitgelegd wat de actie was. Ze waren blij verrast en wenste me alvast fijne feestdagen. Ik werd er ook helemaal blij van en kreeg zin om nog een paar kadootjes weg te geven! Echter moest ik snel weer verder rijden want mijn les begon om 13.30u. Toen had ik maar besloten om voor de leerlingen ook een doos met chocolaatjes te kopen die ze in de les mochten opeten. Leerlingen vrolijk en verrast dat ze van mij als docent chocolaatjes kregen die ze ook nog eens in de les mochten opeten! Mijn dag kan niet meer stuk! Wat een geweldige actie! Volgend jaar ben ik weer van de partij.
Vandaag een heel klein kadootje gegeven aan een collega die ik eigenlijk nooit spreek. Om 12.12 uur stond ik in zijn lokaal. Hij waardeerde het heel erg en had als hij van deze aktie had geweten ook zeker mee gedaan. Nu hangt in zijn lokaal een heel klein duifje dat hem altijd herrinnert aan deze dag.
Gisteren ( op weg naar Vlieland, waar ik vriendin zou verrassen met mijn bezoek op haar 65e verjaardag )op de radio hoorde ik van het initiatief !
Geweldig idee, heel ontroerend moment !
Vandaag 12.12 uur op de boot van Vlieland naar Harlingen iemand een presentje gegeven heel spannend.
Een rose quarts steentje en de ontvangster was zeer verbaasd luisterde aandachtig, ze was zeer verrast en het leuke is ze noteerde de datum in haar agenda van het volgende jaar om mee te doen.
Kortom het heeft 2 mensen erg blij gemaakt, de gever en de ontvanger.
Op facebook lees ik rond 11:10 over de actie van 12121212. Op 12 december om 12:12 geef je aan een volstrekt onbekende een kleinigheidje. Vandaag over een uur dus. Vriendin Nienke is er door geïnspireerd, maar zou om 12:12 in vergadering zijn, dus gaf haar kleinigheidje vandaag al eerder. Ze post op facebook hoe blij verrast de dame in kwestie was, waardoor ik denk: ‘Leuk, ik doe ook mee!’. Aangezien ik nog thuis toetsen aan het aanpassen ben, reken ik uit dat ik om 12:12 net twee minuten in de trein zit. Ik pak een doosje met kaarsjes in de vorm van engeltjes, spreek met mezelf af dat ik ga valsspelen en het hoe dan ook aan een vrouw zal geven en pak het doosje in met Winnie de Pooh kerstpapier. Op een kaartje met rennend schoothondje (tsja, ooit van de Dierenbescherming gekregen) schrijf ik de volgende tekst:
‘Beste meneer of mevrouw,
Vandaag is het 12-12, rond 12:12 -> tijd voor een kleinigheidje aan een wildvreemde! Gewoon om het leven een beetje leuker te maken.
(Interesse in de actie? Zie: http://www.12121212.nl, ook om je ervaring te delen als je wilt. Geen leuk cadeautje: geef gewoon door volgend jaar!)’
Op de fiets voel ik lichte zenuwen; wie zal ik tegenkomen en hoe is de reactie? Het lijkt me het leukst als ik het cadeautje met kaartje geef en gewoon wegloop. Het kaartje geeft immers genoeg informatie en dat maakt de actie lekker mysterieus, lijkt me.
Eenmaal in de trein ben ik nog zenuwachtiger, de trein zit namelijk propvol. Vol studenten vooral. Ik loop door totdat de trein gaat rijden. Het is dan in theorie bijna 12:12, dus tijd om het iemand te geven! Als ik aan het eind van de coupé ben, loop ik bijna tegen een wat oudere dame op die ineens half opstaat om naar buiten te zwaaien. Dat moet haar zijn, denk ik lachend. Als ze gaat zitten, draai ik zodat ik voor haar kom te staan en zeg met een stralende lach: ‘Mag ik u dit kleinigheidje aanbieden?’ en steek mijn hand uit met het Winnie de Pooh pakketje met schoothondjeskaartje. ‘Nee’, is de reactie. Mijn hersenen registreren deze afwijzing nog niet meteen, want ik vervolg automatisch met: ‘Het is voor de leuk, als actie om….’, ‘Nee’, zegt de mevrouw weer. Ineens moet ik aan bepaalde restaurants in Amsterdam denken waar bedelaars binnenkomen met sleutelhangers of aanstekers als ‘cadeautje’, met een briefje erbij met het verzoek om geld. Ik vervolg gehaast: ‘Ik hoef er niets voor hoor mevrouw, het idee is dat…’, ‘Nee’, onderbreekt ze me weer. Langzaam word ik een beetje gestrest: ‘Mag ik het niet eens uitleggen?’ vraag ik verbaasd. Om geheel in haar eigen vocabulaire te blijven, antwoordt mevrouw wederom met een hartelijk nee. Ik wend me in halve paniek tot de dame aan de andere kant van het gangpad; een jaar of tien, vijftien jonger als de eerste dame en bezig met het eten van een broodje. ‘Mag ik u het cadeautje aanbieden?’ De overvolle coupé is doodstil en de dame ziet er al etend niet uit alsof ze het cadeautje gaat aannemen. Ik heb geen tekst voorbereid en zoek hard naar woorden: ‘Het idee is dus dat het de maatschappij enzo een beetje leuker maakt, het is gewoon een leuke actie waar ik en wat vrienden aan mee doen’. Ik hoor mezelf praten en vind mezelf een zielige muts. Deze dame ook. In gebrekkig Nederlands zegt ze: ‘Je brengt het heel netjes hoor, maar het is nogal naïef om te denken’. ‘Naïef?’ stamel ik verbluft. Een jongen van mijn leeftijd aan de andere kant van de coupé draait zich om en zegt lachend: ‘Ja, er zou natuurlijk een bom in kunnen zitten!’. Inmiddels ben ik echt perplex van de hele situatie en zeg hardop: ‘Dus jullie denken dat ik hier met een bom rondloop??’ en vervolg nog gefrustreerder: ‘Dus niemand wil dit aannemen?!’ Ik bereid me voor de coupé uit te lopen als de jongen zegt: ‘Ik wil ‘m wel aannemen hoor.’ Ik loop onthutst en glimlachend tegelijk naar de jongen aan de andere kant, geef hem het cadeau en wijs ‘m op de website voor meer informatie. Hij zegt: ‘leuke actie, jammer dat het je pas bij de derde lukt’ en geeft me een hand. Ik mompel nog: ‘Ja, deze reactie had ik niet bepaald verwacht, fijn dat jij het aanneemt en nog veel plezier ermee’ en loop weg. Hij roept na: ‘Succes met je actie!’. Ik antwoord nog verontschuldigend met: ‘Het is niet mijn actie, maar ik doe gewoon met wat mensen mee’ en vlucht snel de coupé uit.
In een andere overvolle coupé droog ik, lichtelijk gekwetst, stilletjes de tranen van mijn wangen. Niemand die het ziet. Nou, één jongen ziet het. Hij pakt daarop een boterham en kijkt al etend weer uit het raam.
Naïef? Dacht het wel.
Om 12.05 ben ik richting gezondheidscentrum gelopen in mijn wijk. Ik had het gevoel dat de mevrouw die als eerste bij de dokter vandaan zou komen, mijn presentje wel kon gebruiken……..
Wat een verbaasd gezicht van de jonge (voor mij vreemde) vrouw toen ik haar aansprak. Ik vertelde haar dat het 12-12-12:12 was en dat ik haar wilde verrassen met een presentje. Nou dat is gelukt. Beide met een goed gevoel doorgelopen naar huis.
Ik heb een kaartje bij het presentje gedaan (french manicureset) met verwijzing naar deze website en hoop dat ze volgend jaar mee doet. Ik in ieder geval wel. Heb het al genoteerd in mijn nieuwe agenda. Hartelijke groeten aan iedereen. Petra
Ik parkeer net nietsvermoedend mijn auto in Haren (Groningen) en een mevrouw komt naar me toe met de mededeling: ‘Ik heb een kadootje voor u!’ Ik verwachtte eerlijk gezegd iets Christelijks getints – een stichtelijk boekje ofzo maar ze legde me kort de achtergrond uit van 12121212. Wat een prachtig initiatief! Ik werk bij Vroege Vogels op radio1, komende zondagochtend in de uitzending ga ik zeker proberen dit te noemen (altijd even afwachten of het lukt dus ik beloof niks maar ik ga mijn best doen). Hartelijke groet, Janine Abbring
Spannend, het is bijna 9 uur en ergens in mijn maag begint er iets te kriebelen. Is er wel iemand om 12 over 12? En wil die dan het cadeautje aannemen? Wie zou het zijn? En is diegene er dan blij mee? Of kom ik daar misschien niet eens achter? Ik ga het straks allemaal beleven. Wat het geworden is dat lezen jullie later.
Wij hebben het kastje van Sinterklaas op de stoep staan. 500 flyers bij “buren” in de bus gedaan om het erop te attenderen. In het kastje staat Sinterklaas kadootjes, mensen die nog iets hebben waarvan ze niet weten wat ze er nog mee moeten maar wellicht wel leuk is voor iemand anders kunnen dat inpakken. Als ze dat in het kastje zetten, is een ander kadootje voor hun. De kadootjes wisselen en er is zelfs een gedichtje ingeplakt met de waardering en de hoop dat het kastje er volgend jaar weer staat! Erg leuk!