Désolé, cet article est seulement disponible en Nederlands.
164 réflexions sur « Quelque chose donnée? »
Vandaag op stap met mijn zoontje en twee cadeautjes. De eerste persoon was een dame met klein kindje en de tweede moest de straatkrantverkoper worden van mijn zoontje. Beiden waren erg verrast en het toverde een glimlach op alle gezichten. Mijn zoontje vond het geweldig om te doen « geven is leuk, volgend jaar weer » waren zijn woorden. Dus ja volgend jaar weer of misschien wel eerder.
Dat was een bijzondere 12/12/12, 12:12u. Ik belandde om 12:10u in een reclame-actie en de verkoper van een landelijk Dagblad viel in de prijzen. Het was een wederzijds ruilen van cadeaus. Ik ben een abonnement rijker geworden, plus een gratis krant van gisteren, plus een scheurkalender van Fokke en Sukke, plus een viertal DVD’s over Design en Fotografie. Ik heb een zestal amuse-glaasjes weggegeven. De jongeman was er zeer blij mee. De NOS TV, stagiaires, liep trouwens ook over de markt; ze keken me vreemd aan toen ik zei dat het net 12:12u was geweest.
Dit jaar deed ik voor het eerst mee, en was ik zelfs een paar minuten te laat (oeps!) – maar dat mocht van mij de pret niet drukken. Want eigenlijk is het toch altijd leuk om iemand ‘zomaar’ iets te geven?
Ik liep mijn appartementencomplex uit en een mevrouw kwam mij tegemoet lopen. Met mijn ingepakte cadeautje onder de arm waar ik « 12121212.nl » op had geschreven sprak ik haar aan en probeerde ik haar zo goed mogelijk uit te leggen wat ik deed. Toen ik uiteindelijk zei dat het cadeautje voor haar bestemd was zei ze verbaasd en blij: « Voor MIJ?! » Dankbaar pakte ze het aan en toen ze even later weg liep zei ze: « Ik ben gelukkig!!! » Dat was voor mij het grootste cadeau! Volgend jaar zeker weer, en dan met meer cadeautjes voor meer mensen! Ik kan alleen niet beloven of ik in de tussentijd niet vaker af en toe de straat op ga met cadeautjes 😉
Ben om 12.11 u het dorp in gefietst en toen ik bij de Jumbo kwam liep er net een vrouw naar haar auto. Ik ben gestopt en heb haar een cadeautje gegeven. Ze was blij verrast en vertelde dat ze deze opsteker goed kon gebruiken omdat ze midden in een serie chemokuren zat. Mevrouw, veel sterkte de komende tijd! Ik wens u gezondheid.
Wij hebben vandaag met drie personen rozen gekocht. We zijn vervolgens naar een druk kruispunt in Nijmegen gegaan. Daar hebben we bij auto’s die voor het verkeerslicht wachtten op de raam getikt. We hebben ze zomaar een roos aangeboden en een fijne dag gewenst.
Wat een heerlijke energie kwam er vrij. We hebben zo’n 25 automobilisten compleet verrast. We kregen hele hartverwarmende reacties.
De laatste roos leverde iets heel bijzonders op. Na de roos gegeven te hebben liep ik weer weg. De vrouw achter het stuur reed naar me toe en toeterde. Ze zei vol emotie: ‘Ik ben onderweg naar iemand die zelfmoord wil plegen. En deze roos komt op zo’n bijzonder moment. Ze deed uit dankbaarheid de handen tegen elkaar en we zagen dat ze een mooie energie-boost had gekregen voor haar belangrijke ontmoeting.’
Wow, wat heftig en mooi. Het maakt maar weer duidelijk dat je door te geven harten opent. De wens voor een betere wereld is enorm en iedereen kan zelf een mooie bijdrage leveren.
Ik heb vandaag voor het eerst meegedaan. Ik had het mezelf makkelijk gemaakt: een mooi bloemstukje bij de bloemist gekocht, Ik denk dat ik het om 12.15 uur heb weggegeven, aan de eerste de beste mevrouw die ik zag op de stoep bij de bloemist. Ze reageerde heel verrast en blij en zou volgend jaar zeker meedoen. Ik ook! Wel ben ik dan wat eerder en ietssiepietsie creatiever!
Beste Adeline, vandaag ontving ik (als één van de websitebeheerders) per mail een berichtje via deze website – speciaal bedoeld voor jou. Hopelijk lukt het mij wel dit bericht te plaatsen…:
Op een of andere manier verschijnt mijn bedankje aan Adeline (zie 12-12 haar opmerking rond 13.00-13.15 uur) steeds maar niet.
Ik heb gereplyed in haar bericht. Dat verscheen al niet…toen heb ik een berichtje achtergelaten bij « iets ontvangen in 2012 ». Dat verscheen ook niet.
De dag erop heb ik beide acties herhaald….maar helaas ;-((
Willen jullie Adeline heel hartelijk danken voor haar lieve gebaar en mooie bouquet bloemen. Erg leuk en het kwam voor mij – op weg naar ziekenhuis – heel goed uit en ik geniet nog steeds van haar actie nu het cadeau nog op de eetkamertafel staat te pronken.
Willen jullie haar dat laten weten?? Dat zou ik fijn vinden.
Succes met jullie zeer goede acties. Volgend jaar doe ik ook zeker mee.
Groeten, Désirée Streumer
(e-mailadres bekend bij ‘de redactie’ / afzender van dit bericht)
Het tweede jaar dat ik mee deed, helaas door een tijdelijk lidmaatschap bij de snotter- en holteontstekingenclub niet mijn oorspronkelijke plan uitgevoerd (was de stad voor nodig 😉 ) en dus een waxinelichthoudertje met gekleurd waxinelichtje en een mooie ‘zomaar’ kaart eraan met uitleg klaar gemaakt.
Rond 12.05u mezelf en de honden bijeen geraapt en tegen 12.12u een mevrouw met hond aangesproken. Gelukkig dit jaar een blijmoedig type die weliswaar verbaasd was maar amper wantrouwend. « Gewoon, zomaar? » was haar reactie toen ik haar uitlegde wat ik wilde doen. « Ja, gewoon zomaar ». Ik kreeg een stevige handdruk en een stralende glimlach terug. Ze zou zeker op de website kijken en wie weet…volgend jaar…Ik hoop dat ze dan zelf ook de stoute schoenen aan trekt!
Tot volgend jaar allemaal!
En voor nu, geniet nog lekker na 🙂
Zojuist met mijn zoon en zijn vriendje naar de winkelstraat om de hoek gelopen in afwachting van het juiste tijdstip. Toen het 12 minuten over 12 was kwam een meneer onze kant op lopen en ik vroeg hem of hij even een momentje had. Ik legde uit dat we twee cadeautjes voor hem hadden, zomaar, in het kader van de aktie 12-12/12:12, en dat hij precíes op tijd was en dús onze uitverkorene 😉 Hij keek wat verbaasd en vroeg wat de tegenprestatie was maar nadat ik hem had uitgelegd wat het idee achter de aktie was en hem wees op het kaartje met de website dat ik erbij had gedaan, vertelde hij dat hij het ontzéttend leuk vond, vooral omdat hij, tot dat moment, nogal een ‘domperdag’ had. Dit maakte zijn dag weer goed! Zoonlief en zijn vriendje willen volgend jaar helemaal zèlf meedoen en dat moedig ik natuurlijk van harte aan! Ik hoop dat ‘mijn’ meneer geniet van zijn flesje wijn en zijn kaarsenpakket. Het is hem enorm gegund!
Dit was mijn eerste keer en ik moet zeggen dat ik met een bonkend hart en mijn cadeautjes op pad ging. Vooral verbaasde reacties en een nette afwijzing. Mensen zijn het niet gewend dat ze zomaar aangesproken worden en dan iets krijgen. Ik heb een klein blogje erover geschreven.
Vanwege de sneeuw was er niemand buiten. Om 12.12. uur belde ik bij iemand aan en gaf deze onbekende meneer een kaartje met een bosje bloemen en wenste ik hem een fijne dag toe. Op zijn vraag van wie dit was, zei ik: gewoon, zomaar! Zijn reactie was treffend: een breed glimlachend gezicht en de woorden: « ik zal U onthouden! »
Door de sneeuw liep ik weer vrolijk naar mijn huis…..
Om 12.12 naar buiten gelopen en mijn cadeautje gegeven aan een voorbij fietsende jongedame. Ze aarzelde eerst even, maar toen ik het doel van de actie uitlegde, vond ze het wel leuk en nam ze het cadeautje – nog steeds een beetje beduusd- in ontvangst.
Ik vond het best spannend om te doen, maar het is zó leuk om de reactie van de ander te zien, dat ik volgend jaar zeker weer mee ga doen.
Ik vertrouwde er op dat ik geleid zou worden naar de juiste plek en dat er iemand op mijn pad zou komen die het leuk zou vinden.
In de buurt van het kerkhof in Hasselt kwam net een koppel aan. Ik gaf mijn cadeautje (een engeltje, een kaart met een mooie wens erop en een beschermmunt) aan de vrouw en zij nam het dankbaar aan! De man vroeg een beetje argwanend wat er in de omslag zat, maar ik vertelde hun dat ik meedeed aan de actie 12.12 en dat ik het gewoon deed om hun blij te maken. Haar mooie glimlach neem ik mee in mijn hart. Mission accomplished! 😀
Wha mijn eerste keer meedoen. Wat gaaf zeg. Ik had twee dingen bij me. 1 aan een wat ouder stel gegeven. Z ewaren overdonderd. Maar ze namen mijn kado graag aan. Daarna een mevrouw met haast. Ik vroeg of ze even tijd voor me had. Ik zei :dat ik haar iets wilde geven. Toch niet voor 12-12? zei ze. Ik zei; jawel. Ze kon het niet geloven,had er over gelzen en vond het zo leuk. Had er nog met haar gezin over gesproken dat het zo leuk zou zijn om mee te doen. Haar reactie was: en JIJ doet het gewoon! Ze vond het erg leuk dat ze iets kreeg. en ik kreeg 3 dikke zoenen. Heel waardevol iemand gelukkig te maken met iets kleins. Geeft een heel goed gevoel. Blij dat ik meegedaan heb.
Om 12.10 uur stapte ik met bonkend hart en goede moed in de lift op weg naar de zevende verdieping van ons zestien verdieping tellende gebouw. Het eerste kantoortje zat een dame die ik nog nooit heb gezien. Ik stapte daar dus binnen met de mededeling « Ha, jou ken ik nog niet! ». Ze stond op en gaf me een hand en stelde zich voor. Was haar naam direct kwijt door de zenuwen. Heb mezelf niet voorgesteld, want het is natuurlijk niet leuk of de bedoeling dat ze kan achterhalen wie de geefster was. Ze vond het leuk, kreeg een rode kleur en nam het cadeautje aan. Een beetje beduusd liet ik haar achter in haar kamer. Op weg terug naar de lift begon ik te gniffelen en maakte een huppeltje. Raar. Ik vond het gewoon zo leuk om te doen en zo leuk om zo’n beduusd en verward gezicht achter te laten. Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij!
Gelukt…
De eerste had haast en geen tijd. Toen kwamen er twee oudere dames aan en die waren wel aanspreekbaar. Met het nodige wantrouwen en zelfs de vraag « Er zit toch geen bom in? » heb ik het cadeautje kunnen overhandigen… een lamp voor op een kastje bijvoorbeeld.. waarbij het licht bestaat uit een hele serie led’s in een koker. Zelf vind ik het wel decoratief.
Nu hopen dat de mevrouw die de lamp gekregen heeft, deze ook leuk vindt…
Wow, wat was het weer leuk! Met een heleboel pakjes ging ik op weg en ik kom helemaal blij thuis. Allemaal lieve, aardige reacties van leuke mensen. Het is verslavend, ik ben bang dat mijn tas met cadeautjes volgend jaar nog groter is 😉
Vandaag op stap met mijn zoontje en twee cadeautjes. De eerste persoon was een dame met klein kindje en de tweede moest de straatkrantverkoper worden van mijn zoontje. Beiden waren erg verrast en het toverde een glimlach op alle gezichten. Mijn zoontje vond het geweldig om te doen « geven is leuk, volgend jaar weer » waren zijn woorden. Dus ja volgend jaar weer of misschien wel eerder.
Gave a white Kokeshi doll to a very grateful American girl in Amsterdam. She knew about 12121212. How nice to meet people in this way!
Dat was een bijzondere 12/12/12, 12:12u. Ik belandde om 12:10u in een reclame-actie en de verkoper van een landelijk Dagblad viel in de prijzen. Het was een wederzijds ruilen van cadeaus. Ik ben een abonnement rijker geworden, plus een gratis krant van gisteren, plus een scheurkalender van Fokke en Sukke, plus een viertal DVD’s over Design en Fotografie. Ik heb een zestal amuse-glaasjes weggegeven. De jongeman was er zeer blij mee. De NOS TV, stagiaires, liep trouwens ook over de markt; ze keken me vreemd aan toen ik zei dat het net 12:12u was geweest.
Dit jaar deed ik voor het eerst mee, en was ik zelfs een paar minuten te laat (oeps!) – maar dat mocht van mij de pret niet drukken. Want eigenlijk is het toch altijd leuk om iemand ‘zomaar’ iets te geven?
Ik liep mijn appartementencomplex uit en een mevrouw kwam mij tegemoet lopen. Met mijn ingepakte cadeautje onder de arm waar ik « 12121212.nl » op had geschreven sprak ik haar aan en probeerde ik haar zo goed mogelijk uit te leggen wat ik deed. Toen ik uiteindelijk zei dat het cadeautje voor haar bestemd was zei ze verbaasd en blij: « Voor MIJ?! » Dankbaar pakte ze het aan en toen ze even later weg liep zei ze: « Ik ben gelukkig!!! » Dat was voor mij het grootste cadeau! Volgend jaar zeker weer, en dan met meer cadeautjes voor meer mensen! Ik kan alleen niet beloven of ik in de tussentijd niet vaker af en toe de straat op ga met cadeautjes 😉
Wow, wat een mooie reactie! Ik word er helemaal blij van!
Je bent NOOIT te laat om eens iets leuks voor een ander te doen. Dat kan op 12-12 om 12:12uur maar ook op 22 maart om 14:20 uur…
Wat een leuke ervaring zeg!
Ben om 12.11 u het dorp in gefietst en toen ik bij de Jumbo kwam liep er net een vrouw naar haar auto. Ik ben gestopt en heb haar een cadeautje gegeven. Ze was blij verrast en vertelde dat ze deze opsteker goed kon gebruiken omdat ze midden in een serie chemokuren zat. Mevrouw, veel sterkte de komende tijd! Ik wens u gezondheid.
De postbode kreeg een kerststol. Ze vond het heel leuk. Ik ook. Blije dag dus!
Wij hebben vandaag met drie personen rozen gekocht. We zijn vervolgens naar een druk kruispunt in Nijmegen gegaan. Daar hebben we bij auto’s die voor het verkeerslicht wachtten op de raam getikt. We hebben ze zomaar een roos aangeboden en een fijne dag gewenst.
Wat een heerlijke energie kwam er vrij. We hebben zo’n 25 automobilisten compleet verrast. We kregen hele hartverwarmende reacties.
De laatste roos leverde iets heel bijzonders op. Na de roos gegeven te hebben liep ik weer weg. De vrouw achter het stuur reed naar me toe en toeterde. Ze zei vol emotie: ‘Ik ben onderweg naar iemand die zelfmoord wil plegen. En deze roos komt op zo’n bijzonder moment. Ze deed uit dankbaarheid de handen tegen elkaar en we zagen dat ze een mooie energie-boost had gekregen voor haar belangrijke ontmoeting.’
Wow, wat heftig en mooi. Het maakt maar weer duidelijk dat je door te geven harten opent. De wens voor een betere wereld is enorm en iedereen kan zelf een mooie bijdrage leveren.
Keep up the good work!
Al die verhalen, ze raken me stuk voor stuk. Dit verhaal zal ik echter nooit meer vergeten. Dankjewel dat je dit met de wereld hebt gedeeld.
tjee…wauw…ben er gewoon stil en ontroerd van…<3
Wow, hier zit ik echt even met tranen in mijn ogen naar te kijken. Zo zie je maar dat iets kleins een groot verschil kan maken!
Wow, hier krijg ik wel even een brok van in mijn keel en tranen achter mijn ogen. Wat heftig.
ja, dit doet je echt wat, wat een timing, wat mooi!
Bedankt voor jullie hele mooie reacties. We hebben elkaar met zijn 3-en na dit moment flink geknuffeld.
En ik zal het in ieder geval nooit meer vergeten. Kleine vriendelijkheid kan een groot verschil maken.
Supermooi verhaal!
Ik heb vandaag voor het eerst meegedaan. Ik had het mezelf makkelijk gemaakt: een mooi bloemstukje bij de bloemist gekocht, Ik denk dat ik het om 12.15 uur heb weggegeven, aan de eerste de beste mevrouw die ik zag op de stoep bij de bloemist. Ze reageerde heel verrast en blij en zou volgend jaar zeker meedoen. Ik ook! Wel ben ik dan wat eerder en ietssiepietsie creatiever!
Beste Adeline, vandaag ontving ik (als één van de websitebeheerders) per mail een berichtje via deze website – speciaal bedoeld voor jou. Hopelijk lukt het mij wel dit bericht te plaatsen…:
Op een of andere manier verschijnt mijn bedankje aan Adeline (zie 12-12 haar opmerking rond 13.00-13.15 uur) steeds maar niet.
Ik heb gereplyed in haar bericht. Dat verscheen al niet…toen heb ik een berichtje achtergelaten bij « iets ontvangen in 2012 ». Dat verscheen ook niet.
De dag erop heb ik beide acties herhaald….maar helaas ;-((
Willen jullie Adeline heel hartelijk danken voor haar lieve gebaar en mooie bouquet bloemen. Erg leuk en het kwam voor mij – op weg naar ziekenhuis – heel goed uit en ik geniet nog steeds van haar actie nu het cadeau nog op de eetkamertafel staat te pronken.
Willen jullie haar dat laten weten?? Dat zou ik fijn vinden.
Succes met jullie zeer goede acties. Volgend jaar doe ik ook zeker mee.
Groeten, Désirée Streumer
(e-mailadres bekend bij ‘de redactie’ / afzender van dit bericht)
Het tweede jaar dat ik mee deed, helaas door een tijdelijk lidmaatschap bij de snotter- en holteontstekingenclub niet mijn oorspronkelijke plan uitgevoerd (was de stad voor nodig 😉 ) en dus een waxinelichthoudertje met gekleurd waxinelichtje en een mooie ‘zomaar’ kaart eraan met uitleg klaar gemaakt.
Rond 12.05u mezelf en de honden bijeen geraapt en tegen 12.12u een mevrouw met hond aangesproken. Gelukkig dit jaar een blijmoedig type die weliswaar verbaasd was maar amper wantrouwend. « Gewoon, zomaar? » was haar reactie toen ik haar uitlegde wat ik wilde doen. « Ja, gewoon zomaar ». Ik kreeg een stevige handdruk en een stralende glimlach terug. Ze zou zeker op de website kijken en wie weet…volgend jaar…Ik hoop dat ze dan zelf ook de stoute schoenen aan trekt!
Tot volgend jaar allemaal!
En voor nu, geniet nog lekker na 🙂
Zojuist met mijn zoon en zijn vriendje naar de winkelstraat om de hoek gelopen in afwachting van het juiste tijdstip. Toen het 12 minuten over 12 was kwam een meneer onze kant op lopen en ik vroeg hem of hij even een momentje had. Ik legde uit dat we twee cadeautjes voor hem hadden, zomaar, in het kader van de aktie 12-12/12:12, en dat hij precíes op tijd was en dús onze uitverkorene 😉 Hij keek wat verbaasd en vroeg wat de tegenprestatie was maar nadat ik hem had uitgelegd wat het idee achter de aktie was en hem wees op het kaartje met de website dat ik erbij had gedaan, vertelde hij dat hij het ontzéttend leuk vond, vooral omdat hij, tot dat moment, nogal een ‘domperdag’ had. Dit maakte zijn dag weer goed! Zoonlief en zijn vriendje willen volgend jaar helemaal zèlf meedoen en dat moedig ik natuurlijk van harte aan! Ik hoop dat ‘mijn’ meneer geniet van zijn flesje wijn en zijn kaarsenpakket. Het is hem enorm gegund!
Dit was mijn eerste keer en ik moet zeggen dat ik met een bonkend hart en mijn cadeautjes op pad ging. Vooral verbaasde reacties en een nette afwijzing. Mensen zijn het niet gewend dat ze zomaar aangesproken worden en dan iets krijgen. Ik heb een klein blogje erover geschreven.
Waar kunnen we het blogje lezen?
http://creabh.blogspot.nl/2012/12/12-12-12-1212uur.html 🙂
Of klikken op mijn naam, dan kom je er ook.
Ben diep onder de indruk van alle verhalen hier, geweldig, wat een positieve energie!
Vanwege de sneeuw was er niemand buiten. Om 12.12. uur belde ik bij iemand aan en gaf deze onbekende meneer een kaartje met een bosje bloemen en wenste ik hem een fijne dag toe. Op zijn vraag van wie dit was, zei ik: gewoon, zomaar! Zijn reactie was treffend: een breed glimlachend gezicht en de woorden: « ik zal U onthouden! »
Door de sneeuw liep ik weer vrolijk naar mijn huis…..
wauw, wat mooi! Het ontroert me gewoon 🙂
Om 12.12 naar buiten gelopen en mijn cadeautje gegeven aan een voorbij fietsende jongedame. Ze aarzelde eerst even, maar toen ik het doel van de actie uitlegde, vond ze het wel leuk en nam ze het cadeautje – nog steeds een beetje beduusd- in ontvangst.
Ik vond het best spannend om te doen, maar het is zó leuk om de reactie van de ander te zien, dat ik volgend jaar zeker weer mee ga doen.
Ik vertrouwde er op dat ik geleid zou worden naar de juiste plek en dat er iemand op mijn pad zou komen die het leuk zou vinden.
In de buurt van het kerkhof in Hasselt kwam net een koppel aan. Ik gaf mijn cadeautje (een engeltje, een kaart met een mooie wens erop en een beschermmunt) aan de vrouw en zij nam het dankbaar aan! De man vroeg een beetje argwanend wat er in de omslag zat, maar ik vertelde hun dat ik meedeed aan de actie 12.12 en dat ik het gewoon deed om hun blij te maken. Haar mooie glimlach neem ik mee in mijn hart. Mission accomplished! 😀
Wha mijn eerste keer meedoen. Wat gaaf zeg. Ik had twee dingen bij me. 1 aan een wat ouder stel gegeven. Z ewaren overdonderd. Maar ze namen mijn kado graag aan. Daarna een mevrouw met haast. Ik vroeg of ze even tijd voor me had. Ik zei :dat ik haar iets wilde geven. Toch niet voor 12-12? zei ze. Ik zei; jawel. Ze kon het niet geloven,had er over gelzen en vond het zo leuk. Had er nog met haar gezin over gesproken dat het zo leuk zou zijn om mee te doen. Haar reactie was: en JIJ doet het gewoon! Ze vond het erg leuk dat ze iets kreeg. en ik kreeg 3 dikke zoenen. Heel waardevol iemand gelukkig te maken met iets kleins. Geeft een heel goed gevoel. Blij dat ik meegedaan heb.
Wat leuk zeg! Ik weet zeker dat ze nu volgend jaar wel zelf meedoet.
Om 12.10 uur stapte ik met bonkend hart en goede moed in de lift op weg naar de zevende verdieping van ons zestien verdieping tellende gebouw. Het eerste kantoortje zat een dame die ik nog nooit heb gezien. Ik stapte daar dus binnen met de mededeling « Ha, jou ken ik nog niet! ». Ze stond op en gaf me een hand en stelde zich voor. Was haar naam direct kwijt door de zenuwen. Heb mezelf niet voorgesteld, want het is natuurlijk niet leuk of de bedoeling dat ze kan achterhalen wie de geefster was. Ze vond het leuk, kreeg een rode kleur en nam het cadeautje aan. Een beetje beduusd liet ik haar achter in haar kamer. Op weg terug naar de lift begon ik te gniffelen en maakte een huppeltje. Raar. Ik vond het gewoon zo leuk om te doen en zo leuk om zo’n beduusd en verward gezicht achter te laten. Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij!
Gelukt…
De eerste had haast en geen tijd. Toen kwamen er twee oudere dames aan en die waren wel aanspreekbaar. Met het nodige wantrouwen en zelfs de vraag « Er zit toch geen bom in? » heb ik het cadeautje kunnen overhandigen… een lamp voor op een kastje bijvoorbeeld.. waarbij het licht bestaat uit een hele serie led’s in een koker. Zelf vind ik het wel decoratief.
Nu hopen dat de mevrouw die de lamp gekregen heeft, deze ook leuk vindt…
Wow, wat was het weer leuk! Met een heleboel pakjes ging ik op weg en ik kom helemaal blij thuis. Allemaal lieve, aardige reacties van leuke mensen. Het is verslavend, ik ben bang dat mijn tas met cadeautjes volgend jaar nog groter is 😉
a HAPPY FEELING in giving.
Anita
Ik deed mee en verwonderde iemand die eindelijk zomaar iets ontving.